Kopiering av tradisjonskunst som læringsmetode

Abstract

Artikkelen er skriven på bakgrunn av problematikk kring utvikling av ein forskingsbasert didaktikk for tekstilundervisninga på grunnstudiet ved Institutt for folkekultur, Høgskolen i Telemark. Delar av forskingsprosjektet tek difor utgangspunkt i eksisterande undervisnings­verksemd ved dette studiet. Spørsmåla som det er søkt å få svar på her, er: Kva dialog og læri­ng er framtredande ved kopiering av ein tradisjonell tekstilgjenstand? og: Korleis har denne arbeidsmåten ein plass i ein forskingsbasert didaktikk? Kopiprosessen skjedde i ein avgrensa oppgåveperiode, utført med to studentgrupper i 2008/2009. Intervju var valt som me­to­de saman med analyse av innhald i oppgåverapportar som var skrivne samtidig med kopiverksemda. I samband med utvikling av ein forskingsbasert didaktikk der kopiverksemd inngår, er drøftingane førte på grunnlag av sosiokulturell og sløydpedagogisk teori, saman med teori i møte med folkekunst. Kopiprosessen er relatert til ein verksemdsmodell for sløydfaget. Resultata er drøfta i høve til mål for oppgåva og gjeldande fagplan. Kopiering som læringsmetode har ein plass i ein forskingsbasert didaktikk når verksemda fører til erkjenning og integrert forståing, ikkje som rekonstruksjon av tradisjonar. Målet for ein forsk­ings­­basert didaktikk er horisontsamansmelting som følgje av hermeneutiske samtaler som gjeld samspel, spatialitet, spelereglar og spelerom i tradisjonen.